ραδιομιμητικός

-ή, -ό, Ν

βιολ. (για ουσία ή παράγοντα μη ραδιενεργό) ο ικανός να προκαλέσει στο ζωντανό υλικό μεταλλάξεις ή άλλες επιδράσεις, ανάλογες με εκείνες τών ακτινοβολιών.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο συνθ., πρβλ. αγγλ. radiomimetic (< λατ. radius «ακτίνα» + μιμητικός)].